บทที่ 369

ห้องทรงงานมีกลิ่นอายจางๆ ของแผ่นหนัง ขี้ผึ้งหลอมละลาย และหมึกเหล็ก ดิมิทรีประทับอยู่ที่โต๊ะทรงงานขนาดใหญ่ ปากกาขนนกในนิ้วพระหัตถ์นิ่งสนิท แม้ว่าภาระบนบ่าจะบ่งบอกว่านี่ไม่ใช่จดหมายธรรมดา

โรแนนยืนนิ่งอยู่ใกล้หน้าต่าง ซีกหน้าอาบไล้ด้วยแสงรุ่งอรุณ เขาไม่ได้เอ่ยคำใด แต่ดิมิทรีสัมผัสได้ถึงตัวตนของเขา—ดั่ง...